Δεν είναι ασυνήθιστο τα άτομα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) να αγωνίζονται με το άγχος τους, είτε πρόκειται για πολλά συμπτώματα άγχους, είτε για μια πλήρη αγχώδη διαταραχή.
Στην πραγματικότητα, περίπου το 30 με 40% των ανθρώπων με ΔΕΠΥ έχουν μια διαταραχή άγχους, η οποία περιλαμβάνει «ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, γενικευμένη διαταραχή άγχους, φοβίες, κοινωνικό άγχος και διαταραχή πανικού. Η Ένωση Αγχώδους Διαταραχής της Αμερικής εκτιμά ακόμη και το ποσοστό που είναι σχεδόν 50%.
Εδώ θα δούμε πως η ΔΕΠΥ και το άγχος συνυπάρχουν (συμβαίνουν μαζί), πώς αυτό επηρεάζει τη θεραπεία και διάφορες στρατηγικές για την αντιμετώπιση του άγχους.
Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικά και να κάνουν τη ζωή πιο αγχωτική. Για παράδειγμα, μπορεί να χάσετε μια κρίσιμη προθεσμία στην εργασία και να απολυθείτε, να ξεχάσετε την εξέταση του μαθηματικού σας και να αποτύχετε στην εξεταστική ή να ενεργήσετε παρορμητικά και να τεθείτε σε κίνδυνο. Ακόμη και ο φόβος ότι μπορεί να ξεχάσει κάποιος κάτι μπορεί να τον κρατήσει συνεχώς σε εγρήγορση και ανήσυχο.
Τα άτομα με ΔΕΠΥ τείνουν να είναι ευαίσθητα, σε ερεθίσματα που μπορούν να τους αφήσουν ιδιαίτερα ευάλωτους στο να αισθάνονται τα πράγματα πιο βαθιά και να επηρεάζονται περισσότερο από καταστάσεις και συναισθήματα. Τα άτομα με ΔΕΠΥ, ειδικά όταν δεν είναι σε θεραπεία, είναι πιο πιθανό να αισθάνονται συγκλονισμένα και να επηρεάζονται πιο έντονα και εσωτερικά από τις αρνητικές καταστάσεις – μπαίνουν σε ένα φαύλο κύκλο έντασης και εσωτερίκευσης αυτής της έντασης με αποτέλεσμα να θυμώνουν τους γύρω τους με τα ξεσπάσματα και την αποστασιοποίηση τους, πράγμα που τους οδηγοί στο να αισθάνονται απογοητευμένοι από τους αυτούς τους.
Η γενετική μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί συνυπάρχει η ΔΕΠΥ με το άγχος. Υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που δείχνουν ότι η ΔΕΠΥ και η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή έχουν γενετικές βάσεις. Μελέτες από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης δείχνουν ότι το 30% των ανθρώπων με ΓΔΑ έχουν ΔΕΠΥ.
Το άγχος προσθέτει ένα άλλο στοιχείο στη θεραπεία της ΔΕΠΥ, διότι και για τα δύο αναπτύσσονται στρατηγικές παράλληλες για τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ και γίνεται ταυτόχρονα εργασία με το άγχος που προκύπτει. Ενδέχεται επίσης να περιπλέκει τη θεραπεία, επειδή το άγχος μπορεί να παραλύσει και να αφήσει τους ανθρώπους να κολλήσουν με τους παλιούς τρόπους τους.
Το άγχος έχει μια ακόμη παρενέργεια στην θεραπεία της ΔΕΠΥ. Όταν αισθανόμαστε άγχος ή ανησυχία, είτε συνδυάζεται με ΔΕΠΥ ή όχι, αυτό είναι κάτι που μπορεί να προσθέσει δυσκολίες στην λεκτική έκφραση και θολή σκέψη, πράγματα που μπλοκάρουν την θεραπευτική διαδικασία.
Τόσο το άγχος όσο και η ΔΕΠΥ είναι θεραπεύσιμα με την κατάλληλη αγωγή και την ψυχοθεραπεία, και υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές στρατηγικές για τη διαχείριση των συμπτωμάτων και για την επίτευξη μιας πιο ευχάριστης και λειτουργικής ζωής.
Τόσο το άγχος όσο και η ΔΕΠΥ είναι θεραπεύσιμα με την κατάλληλη αγωγή και την ψυχοθεραπεία, και υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές στρατηγικές για τη διαχείριση των συμπτωμάτων και για την επίτευξη μιας πιο ευχάριστης και λειτουργικής ζωής.