Οι αλλαγές: Για ένα πιο εύκολο φθινόπωρο
Άλλο ένα καλοκαίρι τελειώνει, τα παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο και οι γονείς τους επιστρέφουν στη δουλειά. Έτσι, στο γραφείο μου, οι θεραπευόμενοι όλων των ηλικιών, δείχνουν να μην είναι σίγουροι σε ποιο κεφάλαιο βρισκόμαστε ή πώς θα έπρεπε να αισθανθούμε για αυτό. Ποιος είναι αυτός ο νέος κόσμος που μας περιμένει, επιστρέφοντας από τις διακοπές μας;
Η ψυχολογία της επιστροφής είναι περίπλοκη, πολύ περισσότερο τώρα που καλούμαστε να βγούμε νικητές σε ακόμη μία χρονιά πανδημίας. Εδώ λοιπόν, έχουμε να απασχοληθούμε με τις ικανότητες μας στην προσαρμογή απέναντι στις αλλαγές. Η προσαρμοστικότητα είναι ένα εργαλείο που όλοι λίγο ή πολύ έχουμε και μπορούμε να εξασκήσουμε.
Ως άνθρωποι, είμαστε καλοί σε πολλά πράγματα, αλλά μερικές φορές η αντιμετώπιση της αλλαγής δεν είναι ένα από αυτά. Η αλλαγή μας επηρεάζει όλους με διαφορετικό τρόπο – μπορεί για κάποιους να είναι συναρπαστική, αναζωογονητική και ενδιαφέρουσα - μπορεί όμως για άλλους να είναι τρομακτική και πρόκληση.
Μερικές φορές μια αλλαγή, όπως αυτή της επιστροφής στην καθημερινότητα μετά τις διακοπές, μπορεί να είναι πηγή άγχους και φόβου για τους ανθρώπους. Έστω και αν αυτή η καθημερινότητα σηματοδοτεί θετικές εξελίξεις, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν τα πάει καλά με τις αλλαγές, έστω και αν αυτές είναι προς το συμφέρον του.
Τα δύο τελευταία καλοκαίρια, ακόμη και για τους ανθρώπους που δεν απασχόλησαν καθόλου τον εγκέφαλο τους με σκέψεις πανδημίας και φόβους για την υγεία τους, σίγουρα δεν ήταν τα πιο ξεκούραστα για το μυαλό κανενός μας. Ακόμη και χωρίς να το θέλαμε ήρθαμε αντιμέτωποι με στρεσογόνες πληροφορίες κρουσμάτων, διασωληνώσεων και θανάτων. Για να έρθει να προστεθεί στο μυαλό μας και η πληροφορία πως οι παραλίες, οι βουτιές και τα ταβερνάκια, πλέον δεν θα είναι μέρος της καθημερινότητας μας.
Προηγουμένως αναφέρθηκα στο ότι πολλές φορές μας είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τις αλλαγές στη ζωή μας, ακόμη και αν αυτές είναι θετικές. Πόσο μάλλον αν αυτές είναι αρνητικές, σωστά; Οι περισσότεροι άνθρωποι παρασυρόμενοι από το συναίσθημα μας, πχ «νιώθω άσχημα που θα πρέπει να δουλεύω 10 ώρες κάθε μέρα πάλι», ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό, πως παρά το ότι μπορεί να νιώθουμε ότι ένα συναίσθημα μας κατακλύζει, αυτό το συναίσθημα είναι δικό μας, δεν είναι εξωγενής παράγοντας.
Δηλαδή, ναι, το γεγονός ότι θα δουλεύω 10 ώρες την ημέρα είναι ένας εξωγενής παράγοντας, αλλά το πώς νιώθω για αυτό είναι στο δικό μου έλεγχο. Και πιστέψτε με, είναι μεγάλη ανακούφιση για το αγχωμένο μυαλό να νιώθει πως έχει τον έλεγχο. Έτσι λοιπόν, φροντίζοντας να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και εμπλουτίζοντας την καθημερινότητα μας με στοιχεία που μας δίνουν ευχαρίστηση, δημιουργικότητα και κοινωνικοποίηση (πανανθρώπινες ανάγκες), ξεγελάμε το αρνητικό συναίσθημα που ήρθε να μας κατακλύσει και αλλάζουμε την καθημερινότητα μας προς το θετικότερο.
Σημαντικό ,τέλος είναι, να έχουμε ανοιχτές τις κεραίες μας, να αντισταθούμε στις «τρικλοποδιές» που θα προσπαθήσει το μυαλό μας να βάλει, σε αυτές τις αλλαγές που θα του προτείνουμε. Εκεί θα πρέπει σθεναρά να αντισταθούμε στα «όχι», «δεν μπορώ», «βαριέμαι» κλπ, που θα προβάλει το μυαλό μας, μέχρι οι νέες μας αλλαγές να μας γίνουν συνήθεια. Έτσι, η προσαρμογή μπροστά στην νέα καθημερινότητα θα γίνει ευκολότερη και κυρίως ουσιαστικότερη.