Μοναξιά: Πως την βιώνουν οι μεγαλύτερες ηλικίες & πως μπορούν να ανταπεξέλθουν
Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν πώς είναι να είσαι μόνος. Πολλοί από εμάς συναντήσαμε εμπειρίες ζωής που μας έκαναν να λαχταρούμε για περισσότερη ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Είτε πρόκειται για το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, τη μετακόμιση σε μια νέα πόλη, ή την πρόσφατα κοινώς βιωμένη καραντίνα, η αλήθεια είναι ότι η μοναξιά μπορεί να γίνει αβάσταχτη. Σε τελική ανάλυση, είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εξελιχθεί ώστε να εξαρτάται από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Οι άνθρωποι έχουν μια εγγενή επιθυμία να είναι με άλλους ανθρώπους και τα συναισθήματα της μοναξιάς ή της απομόνωσης έχουν πολλές επιζήμιες επιπτώσεις στην ευημερία ενός ατόμου.
Η μοναξιά είναι μια σοβαρή επιδημία που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους. Μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το ένα πέμπτο των Αμερικανών αναφέρουν συναισθήματα μοναξιάς. Είναι κάτι που επηρεάζει ανθρώπους κάθε φυλής, ηλικίας και φύλου, αν και οι ηλικιωμένοι φαίνεται να την βιώνουν σε μεγαλύτερα ποσοστά.
Η επιδημία της μοναξιάς είναι πολύ χειρότερη από ό, τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί αρχικά. Μπορεί να είναι δελεαστικό να πούμε ότι η μοναξιά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα συναίσθημα, αλλά οι ερευνητές έχουν βρει ότι μπορεί να είναι ένα θανατηφόρο συναίσθημα που οδηγεί σε παχυσαρκία και καρδιαγγειακά προβλήματα. (Για να είμαστε συγκεκριμένοι, οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν ποσοστό θνησιμότητας κατά 50% μεγαλύτερο από τους μη μοναχικούς ανθρώπους, ενώ οι παχύσαρκοι έχουν ποσοστό θνησιμότητας κατά 18% μεγαλύτερο από τους μη παχύσαρκους.)
Μία μελέτη από την Jama International Medicine παρατήρησε τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες περίπου 45.000 ατόμων για μια περίοδο τεσσάρων ετών. Όλοι οι συμμετέχοντες είτε είχαν καρδιακή νόσο ή είχαν κίνδυνο για αυτό. Κατά την περίοδο παρακολούθησης, οι ερευνητές κατέγραψαν 4338 θανάτους και 2612 καρδιαγγειακούς θανάτους. Και στις δύο περιπτώσεις, οι μοναχικοί άνθρωποι ήταν ελαφρώς πιο πιθανό να πεθάνουν από τους μη μοναχικούς ανθρώπους.
Σε μια άλλη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν πώς η μοναξιά επηρεάζει τα άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω για περίοδο έξι ετών. Διαπίστωσαν ότι η μοναξιά έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στον ηλικιωμένο πληθυσμό. Πρώτα απ 'όλα, οι ηλικιωμένοι που ανέφεραν μοναξιά ανέφεραν επίσης υψηλά επίπεδα λειτουργικής πτώσης στην καθημερινότητα τους. Η λειτουργική πτώση μετρήθηκε με τη χρήση τεσσάρων διαφορετικών παραγόντων: Ικανότητα εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων όπως ντύσιμο και μπάνιο, ικανότητα εκτέλεσης εργασιών άνω άκρων, ικανότητα περπατήματος και ικανότητα αναρρίχησης σκαλοπατιών. Οι μοναχικοί ηλικιωμένοι ανέφεραν αυξημένη δυσκολία και στους τέσσερις αυτούς τομείς.
Μια συγκριτική ανάλυση των μοναχικών και μη μοναχικών ηλικιωμένων διαπίστωσε ότι οι μοναχικοί ηλικιωμένοι υπέφεραν επίσης από διάφορες ιατρικές παθήσεις με υψηλότερο ρυθμό όπως υπέρταση (διαφορά 3,1%), διαβήτη (διαφορά 2,4%) και καρδιακές παθήσεις (διαφορά 5,3%). Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι απομονωμένοι ηλικιωμένοι είχαν επίσης 27,6% περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από κατάθλιψη και 8,6% πιο πιθανό να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης.
Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο διαπίστωσε επίσης ότι η μοναξιά μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την αρτηριακή πίεση κάποιου, ειδικά όταν είναι μεγαλύτερος. Οι διαφορές της αρτηριακής πίεσης μεταξύ των μοναχικών και των μη μοναχικών ανθρώπων είναι λιγότερο σημαντικές μεταξύ των ατόμων στα πενήντα, αλλά το χάσμα αυξάνεται με την ηλικία.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος που η μοναξιά μπορεί να είναι θανατηφόρα είναι ο τρόπος που επηρεάζει το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Μια μελέτη από τον ψυχολόγο Steve Cole και επαγγελματίες από την Ιατρική Σχολή UCLA, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Davis και το Πανεπιστήμιο του Σικάγο βρήκαν κάτι αρκετά ανησυχητικό. Η μοναξιά προκαλεί ανωμαλίες στα μονοκύτταρα του σώματος, ένα λευκό κύτταρο αίματος που βοηθά στην άμυνα του οργανισμού από τη μόλυνση. Η κοινωνική απομόνωση αναγκάζει τα μονοκύτταρα να παραμείνουν ανώριμα. Αντί να βοηθά τον οργανισμό να καταπολεμήσει τη μόλυνση, τα ανώριμα μονοκύτταρα μειώνουν την ανοσοποίηση.
Ο John Cacioppo, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, μελετά σε βάθος αυτό το θέμα εδώ και χρόνια. Λέει ότι μέρος του λόγου που η μοναξιά μπορεί να είναι τόσο θανατηφόρα είναι επειδή δημιουργεί έναν βρόχο ανατροφοδότησης που ενισχύει τις αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Ο Cacioppo συνιστά στους ηλικιωμένους να βγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο παραμένοντας σε επαφή με φίλους και συγγενείς και παρακολουθώντας τις οικογενειακές συγκεντρώσεις.
Κάντε μια προσπάθεια να γνωρίσετε νέους ανθρώπους. Αρχικά, μπορείτε απλά να απολαύσετε τη συντροφιά ενός περιστασιακού γνωστού. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, μερικές από αυτές τις σχέσεις θα εξελιχθούν σε στενές φιλίες, το είδος στο οποίο μπορείτε να απευθυνθείτε για συναισθηματική υποστήριξη.
Ο εθελοντισμός μπορεί να σας βοηθήσει να θέσετε τη δική σας κατάσταση σε μια νέα προοπτική και να νιώσετε την αξία της προσφοράς σας στον κόσμο.
Τα χόμπι μπορούν να σας κρατήσουν παρακινημένους και σε εγρήγορση πνευματική και νοητική. Μέσω των χόμπι, μπορείτε να ορίσετε στόχους και να περνάτε πιο ευχάριστα τον χρόνο σας μοιράζοντας τις γνώσεις σας πάνω στα χόμπι επιλογής σας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αισθάνονται τόσο μόνοι μαζί με ένα κατοικίδιο. Γιατί τα κατοικίδια αγαπούν άνευ όρων, δέχονται, δεν ασκούν κριτική, δεν κρίνουν, συγχωρούν και δίνουν ευχαρίστηση. Επιπλέον, η φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου μπορεί να ανανεώσει το νόημα και τον σκοπό της ζωής σας.
Η μοναξιά μπορεί να υποδηλώνει κατάθλιψη, μια ασθένεια που προκαλεί ψυχική και σωματική κατάπτωση και θα πρέπει να τη συζητήσετε με κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας.