Η ζωή μετά την καραντίνα: Ο εγκλεισμός και λύση για την αποφυγή των συνεπειών της.
Οι μήνες που βρίσκονται οι άνθρωποι κάτω από το καθεστώς εγκλεισμού, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, θα μπορούσαν να έχουν «καταστροφικές» επιπτώσεις στην ψυχική μας υγεία, προειδοποιεί μια νέα μελέτη.
Το να περνάς τον χρόνο σου απομονωμένος, συν τα μέτρα κοινωνικής απόστασης μπορεί να επιβραδύνουν την εξάπλωση της νόσου, αλλά μπορεί επίσης να συνδέεται με την αύξηση των συμπτωμάτων κατάθλιψης, του άγχους, της κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης παιδιών.
Προηγούμενα ζητήματα υγείας μεγάλης κλίμακας έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ψυχικής δυσφορίας. Η επιδημία SARS, για παράδειγμα, σημείωσε αύξηση στις διαγνώσεις της μετατραυματικής διαταραχής του στρες σε γιατρούς και ασθενείς, ενώ μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ένας στους δέκα ενήλικες στη Νέα Υόρκη εμφάνισε σημάδια κλινικής κατάθλιψης τον μήνα μετά την επίθεση.
Ο αντίκτυπος της καραντίνας στην ψυχική μας ευημερία είναι απίθανο να εξαφανιστεί από τη στιγμή που πλέον μα έχει επιτραπεί να κυκλοφορούμε έξω από το σπίτι. Οι ειδικοί πιστεύουν, ότι οι επιπτώσεις της θα έχουν επιδείνωση της ψυχικής ασθένειας, που μπορεί να συνεχιστεί για χρόνια μετά την πανδημία.
Λένε ότι είναι σημαντικό να είμαστε προετοιμασμένοι για το πώς ο κορονοϊός θα επηρεάσει την ψυχική μας ευεξία και είναι η ώρα για τους υπευθύνους να αναλάβουν δράση τώρα για να υποστηρίξουν εκείνους που αγωνίζονται με τις ψυχικές τους δυσκολίες.
Μια ομάδα περισσότερων από 40 ψυχολόγων εξετάζει επί του παρόντος έρευνα σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας για να προωθήσει τον αγώνα κατά του COVID-19.
Οι ψυχολογικοί παράγοντες που μας παρακινούν να παραμείνουμε στη φούσκα μας είναι ένας συνδυασμός ατομικών, ομαδικών και κοινωνικών σκέψεων. Σε πολύ βασικό επίπεδο, η ανθρώπινη συμπεριφορά διέπεται από αρχές ανταμοιβής. Για κάθε δράση περιμένει ο ανθρώπινος εγκέφαλος και μια θετική αντίδραση, ένα θετικό αντίκτυπο για την ζωή του.
Εάν αυτό που κάνουμε ακολουθείται από μια αντιληπτή ανταμοιβή, εάν συνδεθεί δηλαδή το μότο «Μένουμε Ασφαλείς», με ένα θετικό αντίκρισμα , είναι πιο πιθανό να συνεχίσουμε να το κάνουμε. Το να μην αρρωστήσουμε είναι επιβράβευση, αλλά μπορεί να μην γίνεται αντιληπτή ως τέτοια για πολύ καιρό ακόμη, καθώς οι περισσότεροι από εμάς δεν υπήρξαν άρρωστοι.
Αυτή η έλλειψη θετικής ενίσχυσης της ανταμοιβής θα μπορούσε να ενταθεί με μια προκατάληψη αισιοδοξίας - "Δεν θα συμβεί σε μένα" - η οποία μπορεί να γίνει ισχυρότερη από το άγχος μας, καθώς περνώντας ο καιρός και η αντιληπτή απειλή της πιθανής πάθησης μειώνεται.
Το κλειδί σε αυτή την νέα κανονικότητα, η οποία θα είναι και προσωρινή, είναι ακριβώς αυτή η συνειδητοποίηση της προσωρινότητας της. Εάν μια κύηση ή ακόμα και μια θητεία στον στρατό, διαρκούσαν για πολλά χρόνια, κανένας δεν θα δεχόταν να μπει από την μία μέρα στην άλλη, να ανταλλάξει την καθημερινότητα του, με το να μπει σε μια τέτοια φάση ζωής. Το γεγονός ότι διαρκούν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, είναι και αυτό που σε συνδυασμό με την ανταμοιβή που υπάρχει στο τέλος αυτών των φάσεων (ένα παιδί/ λιγότερο άγχος από το τέλος μια υποχρέωσης), είναι αυτά που μας δίνουν την ώθηση και στο να τα καταφέρουμε.
Οποιαδήποτε προσπάθεια υπεκφυγής και αποστροφής από την νέα αυτή κανονικότητα, θα είναι πυροδότης των συμπτωμάτων και των συνεπειών της καραντίνας που περάσαμε. Η πραγματικότητα είναι μία και κοινή στην συγκεκριμένη περίοδο, οποιαδήποτε αποφυγή της, αν και μπορεί να φαίνεται πως μας δημιουργεί μια προσωρινή ανακούφιση, η αλήθεια είναι πως κάνει τα προβλήματα μεγαλύτερα και αργά ή γρήγορα θα τα βρούμε μπροστά μας με μεγαλύτερη του «κανονικού» ένταση και έκταση.
Η νέα εποχή λοιπόν, εκτός καραντίνας, αλλά με τήρηση συγκεκριμένων μέτρων, μας φέρνει αντιμέτωπους με μια προσωπική συζήτηση για το ποια είναι τα κίνητρα μας στο να μείνουμε ασφαλείς και στο πως θα οργανώσουμε την ζωή μας, έτσι ώστε οι μέρες μέχρι το εμβόλιο ή την θεραπεία, να περάσουν πιο γρήγορα και άρα δημιουργικά.